พิกุล

ชื่อไทย                  พิกุล (Bellet wood, Spanish cherry)

ชื่อท้องถิ่น             แก้ว (เลย ภาคเหนือ) ซางดง (ลำปาง) พิกุลป่า พิกุลเถื่อน พิกุลเขา

ชื่อวิทยาศาสตร์     Mimusops elengi L.

วงศ์                      SAPOTACEAE

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ลักษณะทั่วไป ไม้ต้น ขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูง 10 – 15 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดรูปเจดีย์เมื่อต้นยังเล็ก  โตขึ้นเรือนยอดกลม แผ่กว้าง เปลือกต้นสีน้ำตาลอมเทา แตกเป็นร่องตามแนวยาว

ลักษณะใบ ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ ใบย่อยรูปรี หรือรูปไข่แกมรูปขอบขนาน กว้าง 2 – 6.5 เซนติเมตร ยาว 7.5 – 15 เซนติเมตร โคนใบมน ขอบใบเป็นคลื่นและห่อขึ้น ปลายใบแหลมเป็นติ่งสั้นๆ แผ่นใบค่อนข้างหนาและเหนียว สีเขียวสด เรียบเป็นมัน

ลักษณะดอก ดอกเดี่ยว ออกรวมกันเป็นกระจุกที่ซอกใบใกล้ปลายกิ่ง ดอกสีขาว เส้นผ่านศูนย์กลางดอก 0.8 – 1.5 เซนติเมตร กลีบเลี้ยง 8 กลีบเรียงซ้อนกันสองชั้น ชั้นละ 4 กลีบ กลีบดอกประมาณ 24 กลีบ เรียงซ้อนเป็นสองชั้น โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเล็กน้อย เมื่อใกล้โรยเป็นสีเหลืองอมน้ำตาล ดอกบานวันเดียวแล้วร่วง ดอกมีกลิ่นหอม

ลักษณะผล ผลเดี่ยว แบบผลสดมีเนื้อเมล็ดเดียว รูปไข่ กว้าง 1.5 เซนติเมตร ยาว 2.5 – 3 เซนติเมตร ปลายแหลม ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกมีสีแดง หรือสีแดงอมส้ม เนื้อในสีเหลือง เมล็ดสีน้ำตาลเข้ม หรือดำเป็นมัน แบน รี เปลือกแข็ง

ระยะการออกดอกติดผล

ออกดอกติดผลตลอดทั้งปี

เขตการกระจายพันธุ์

มีถิ่นกำเนิดมาจากประเทศอินเดีย พม่า มาเลเซีย ในประเทศไทยพบตามป่าดงดิบทางภาคใต้และภาคตะวันออก

การใช้ประโยชน์           

เนื้อไม้: ใช้ในการก่อสร้าง เฟอร์นิเจอร์ และเครื่องดนตรี

ใบ: ใช้เป็นยาฆ่าเชื้อกามโรค ทำบุหรี่ รักษาโรคหืด

ดอก: เข้ายาหอม บำรุงหัวใจ แก้เจ็บคอ แก้ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ

ผล: ผลสุกรับประทานได้ มีสรรพคุณแก้ท้องเสีย

เมล็ด: บดละเอียดใช้เป็นยาขับปัสสาวะ

แหล่งข้อมูล: สำนักงานหอพรรณไม้ – กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช

[qrcode url=”https://adeq.or.th/qr/0017″ margin=”10″ size=”150″ after=”ต้นพิกุล”]